O javnim ličnostima koji su osuđeni kao saradnici okupatora, u monografiji se navodi ne to šta su doista činili tokom okupacije, nego, pošto im se nabroje sve građanske zasluge za kulturu i politiku pre rata, reč-dve o optužnici. Na primer, o Svetislavu Stefanoviću (1877 – 1944) piše da je optužen “kao ‘nemačko-Nedićev komesar Srpske književne zadruge, ideolog fašizma’.” Stvar, međutim, nije u tome što je on optužen “kao ‘nemačko-Nedićev komesar’”, nego u tome što jeste bio taj i takav komesar, taj i takav ideolog fašizma.

U izložbenoj odaji koja se tiče obračuna Titovog režima sa onima koju su podržali Rezoluciju IB-a, zastajemo ispred jednog detalja u kojem se krije istina čitave ove mutne rabote, detalja koji magnoveno otkriva podlu prevaru ovog preduzeća, skrivenog iza jedne nominalno humane reprezentacije represije bivšeg režima. Jer, dakako, bilo je represije i bilo je nevino stradalih ljudi, i od 1944. do 1953, i potom, za trajanja SFRJ, ali, priroda te represije, sama njena bit i njen obim, ovde su, perverzno i pogubno lažno interpretirani.

Ispred panoa s fotografijama koje pokazuju mesta torture nad osuđenim “informbirovcima”, pod brojem 11, nalazi se fotografija koja prikazuje logoraše dok leže u drvenim boksovima, o kojima legenda kaže da su to tipični ležajevi za osuđenika kakvi su korišćeni i na Golom otoku.

Ova fotografija, čiji je format ovde promenjen, jer, u originalu, u desnom svom uglu, ona pokazuje i stojeću figuru jednog čoveka, zatočnika, snimljena je tridesetih godina u nacističkom logoru Dahau, i pripada memorijalnom korpusu fotografija o užasima Holokausta! O tome, na izložbi “U ime naroda”, nema ni pomena.

Ova pronevera, podmukla, bezočna, pre svega je bezumna!

Goli otok, zastrašujuće je poglavlje jugoslovenskog socijalizma, kako smo o tome već pisali – minotaurski lavirint prosvećenog apsolutizma J. B. Tita, za čije je vladavine, koja je bila i represivna, jugoslovensko društvo doživelo najviši emancipatorski skok, najviši ekonomski rast, najveći stepen socijalne jednakosti i zaštite u celokupnoj svojoj istoriji. Milioni ljudi izvučeni su tokom tog perioda iz ropskog statusa puke sirotinje, zavisne od milosti one iste gospode nad čijim tada oduzetim fabrikama, palatama i imanjima nariču danas građanski istoričari koji ne znaju kakva je razlika između nacizma i komunizma, između režima Adolfa Hitlera, Josifa Visarionoviča i Jospa Broza Tita, između okupacije i oslobođenja, ropstva i emancipacije, revizionizma i revolucije, poslušništva i heroizma.

Zlatko Pakovic, Jedna bezumna izlozba, Danas, 26. april