Ko je tebi Josip Reihl Kir?
Mesecna arhiva: June 2012
I could be wrong
I could be right
I could be wrong
I could be wrong
I could be right
I could be black
I could be white
I could be right
I could be wrong
I could be white
I could be black
Your time has come
Your second skin
The cost so high
The gain so low
Walk through the valley
The written word is a lie
May the road rise with you
May the road rise with you
May the road rise with you
I could be wrong
I could be right
I could be wrong
I could be right
II could be wrong
I could be right
I could be wrong
I could be right
could be black
I could be white
I could be right
I could be wrong
I could be black
I could be white
They put a hot wire to my head
Cos of the things I did and said
They made these feelings go away
Model citizen in every way
May the road rise with you
May the road rise with you
May the road rise with you
Anger is an energy
Anger is an energy
Anger is an energy
May the road rise with you
May the road rise with you
May the road rise with you
Anger is an energy
Anger is an energy
Anger is an energy
I could be wrong
I could be right
I could be wrong
I could be right
I could be wrong
I could be right
I could be black
I could be white
I could be right
I could be wrong
I could be black
I could be white
Your time has come your second skin
Cost so high the gain so low
Walk through the valley
The written word is a lie
May the road rise with you
May the road rise with you
May the road rise with you
I could be wrong
I could be right
I could be wrong
They put a hot wire to my head
Cos of the things I did and said
They made these feelings go away
A model citizen in every way
Your time has come your second skin
Cost so high the gain so low
May the road rise with you
May the road rise with you
May the road rise with you
Anger is an energy
Anger is an energy
Anger is an energy
Anger is an energy
Johnny Lydon, Belgrade Calling, 29. jun
Smile, and world will smile back to you!
Nas ne mozete prevariti! Tragovi samoce na vasem zivotu vidljivi su svud, kao otisci prstiju na ogledalu. Sedite u kuci sami i lelujanjem glave mazite se s muzikom. Stidljivo rukom kliznete linijom koja deli telo napola. Vase dve prazne ruke ne mogu nadomestiti musko telo. Sta biste dobili da ostanete u stanu? Ponavlja se mucenje neodredjenih zelja, sladostrasna lenjivost, davljenje dosadom. Jalovo mazenje u samoci. Ljubav s promajom.
Jedan od sebe napusten covek, lezite uvece sami u krevetu, jednako kao sto cete lezati u grobu. Sirom otvarate oci, u neprozirnom mraku sto se zgusnuo oko vas, nista se ne razabire! Padate u liftu koji se otkacio. O odvratna bolesti samoce! Sta u ovim okolnostima moze znaciti pristojnost?
U ovim okolnostima pristojnost je obicna besmislica!
Bezmernost vremena potopice kratki bolni trenutak naseg zivota. I onda kad se povrsina vremena sasvim umiri za drhtajima koje on kamenom ne siri na vodi vise ni jedan krug, sta ce onda znaciti nase konvencije?
. . . .
Svako mora prvo da izleci promrzline samoce, pre nego sto icemu pristupi. Nepotrebno smo napeti, poput otvorenih kisobrana sto se suse u kupatilu. Opustimo se!
Slicno kartama koje padaju, vasi pokreti slazu se jedan na drugi, kao u snu! Vi ste bice slatko, mazno i opojno, u vama ne tece krv vec visnjevaca. Pogledi se otimaju o vasu kozu. Put vam je puna i meka poput latica ruza. Osetljivi ste toliko da vas i sam pogled skaklji.
Muklo uzdrzavate strast, stezuci zube do pucanja!
Sta vam mozemo reci o sebi? O, siromasne reci, bledi superlativi, nejake, nedostojne pohvale… Tako smo nezni da bismo citavu cipkanu haljinu mogli rasplesti zubima, onako kao sto je izvezena, bod po bod, svlaceci vas neznim pokretima vilice. Ostrim zubima pregrizamo bretele i haljina pada.
Sestre, gledamo vasa tela! Mrezast opnasti donji ves te oblike obazrivo i koketno sputava. Goli ste i podize vas uvis kosa, meka i rastresita, puna vazduha.
. . . .
O, ljubavi, tugo sveta! Opevamo mracne rastuzenosti i prolazak godina. Tuzan, tezak osecaj mladosti. Lezimo jedno uz drugo, sa tisinom ispupcenih usana, sa uzajamnim napadima, melodicnim rezanjem, teskim tihim dogadjajima pola.
Izmedju dvoje ljudi sve se uskladi, cak i kaledioskop kada se oci zatvore. Glave muskaraca pune su sunca a glave zena bele magle.
Njegova rebra i grudi uklapaju se u nagib njenih ledja. Njegov udisaj pada u njen. Ona je ugrizla jastuk, sama utroba im je nadrazena. Miluju se grizuci se kao zveri.
Ispod sliskog pokrivaca meskoljimo se kao pcela u caski cveta.
Prizivamo zestoke zagrljaje oznojenih rvaca. U gibanju nase kose prividja se lelujanje morske trave. Razbijamo se jedno o drugo u ritmu velikih talasa.
Bujice snage dolaze u naletima i gube se u malaksalosti. Struje i plime sveta prolaze kroz nasa tkiva. Nadimaju se i venu jedra. Studene kose klize po vreloj puti. Violinski kljucevi stidnih dlaka ostaju po plahtama. Spustene su roletne. Svaki mladic vaja svoju devojku. Neuporedv je barsun koze. U uzburkanim carsafima ozivljavaju jablanovi Van Goga!
O drage dame! ovde ste umesto da ronite i mrzovoljno izranjate iz prljavih voda popodnevnog sna. Da niste dosli, vukli biste se po kuci, i sa ocajnom i mrtvom pozom padali po krevetima. Pusili biste sve dotle dok vam u mustikli ne ostane samo pepeo. U samoci plakali bez suza, samo licem.
Kad se pozuda zaceni u vasim mislima, mucite se prizivajuci u svesti izbledele prizore ljubavi. Stan se pretvorio u lavirint dosade. U ustajalom vonju kucne haljine, mori vas sjaj lica po zurnalima i na televiziji. Drazi vas glazura sveta koji oivicava oval vaseg ekrana, oblivenog svetlom kao oko suzom.
I strah i stid su gubljenje zivota. Lomimo zig necistog, pecat pod stomakom. Virginitet je prljavo stanje. Dok pricamo, drzimo ruku medju nogama, onako kao sto to cine deca.
Ne, nemoguce je da je ovo nas jedini zivot a ne generalna proba! Iza vrata cuju se priguseni glasaovi, kljucanje sapata. Grad gori od sunca koje zalazi. Jasne narandzaste pruge ono baca po zidovima. Dubine postojanja istrazujemo zajedno. O, bolna opojnosti zivota, najvisi od tvojih spratova je sunce! Uzarena kao zice grejalice preplicu se tela. Gusaju se, istrazujuci tudji zivot.
Gase se svetla! Decaci i devojcice! Tesko je ostati neuplasen svetom. Zagrljaj je bunker u kome vreme ne prolazi. On je zastita od dubokog studenog neba nad vama!
Vladimir Pistalo, Ljubavni manifest
Journalism is printing what someone else does not want printed. Everything else is public relations.
George Orwell
Pominjao je svoje uzore, omiljene knjige, i u jednom trenu autorka emisije pita: kojeg od knjizevnih junaka bi pozvao na veceru. Zastao je i rekao: Don Zuana, Don Kihota, Muzilovog Coveka bez osobina i Kafkinog Jozefa K. Samo jednog? Onda, kazao je, Don Kihota, s molbom da povede Sanca, da bude zabavnije. I potom dodao: sad se prisecam da je jedna poznata knjizevnica, suocena sa istom ponudom, odabrala Isusa. Kad je novinar zapitao: zasto, kazala je, da doznam sta zna o svom ocu!
Istina nije dovoljna za knjizevnu istinu.
Dragan Velikic
Ucite strane jezike, ne znate kada ce vam zatrebati
Sta je jos u pravilima? Igrac koji ulazi kao zamena duzan je da se u trku prekrsti? Bi li fudbaler rimokatolicke vere smeo da se prekrsti na nacin svojih otaca ili mora on da gleda snimke ranog Kezmana i da ga oponasa, sme li fudbaler muhamedanske veroispovesti da klanja nakon postignutog gola?! Ima li jos pravila? Kad igraci podizu tri prsta, kako se nakon pobede umotavaju u zastavu, da li reprezentatitvci polazu test i iz intonacije ili ih pomocni trener preslisava samo znaju li reci? …
Ljubomir Zivkov, Tiranija zmaraca, Vreme, 31. maj
Moc je ta koja prvo podize, a zatim spaljuje krila umetnika.
– Kakav zivot zelis za svog sina?
– Da ne mora da zivi onako kako sam ja ziveo. Stalno mu govorim da moze da bude sve sto pozeli… da ne mora da prihvati manje od onoga sto zeli.
Ne, ne, nije on bio neucen, am-hoorec sto bi se reklo. Njegov je otac bio ucen covek. A on, Jasa, i sam je u mladosti ucio Gemore, sto ce reci Talmud. Posle oceve smrti ga je cak jedan od prosvetitelja nagovarao da se prihvati ucenja gramatike. Umesto toga se kasnije on, Jekele, otisnu s jednim putujucim cirkusom. Ostao je napola Jevrejin, napola nejevrejin, ili ni Jevrejin niti nejevrejin. Stvorio je za sebe svoju sopstvenu veru: bog postoji, ali se nikom nije otkrio. On nikome nije rekao sta se sme a sta je zabranjeno. Bog je istinit, ali su svi oni koji govore u njegovo ime lazljivci…
Isak Singer, Madjionicar iz Lublina
. Tog dana pucalo se svuda po gradu, od pet izjutra. Oko deset, srpski teritorijalci upali su u nase naselje, da kupe taoce, jer su Srbi na vise mjesta gadno izginuli. Istjerali su sve muskarce iz nase zgrade vani, i pregledali im dokumente.
. Dvije sitnice su mi se, tu, urezale u pamet! “Kako se zoves?” – pita teritorijalac moga komsiju dvometrasa. “Miloje”. “Pa jebem ti krvavu majku! Miloje si, a zavuko se u podrum ko mis. Pizdo jedna, oces drugi da ginu za te. Mars napolje, magarico od sto kila.” I druga stvar: jedan iz srpske rezervne milicije, sto je s teritorijalcima dosao da nas pokupi, kad ugleda curicu iz naseg stubista, viknu joj: “Azrice! Pozdravila te moja Milena”. Sto mi se cinilo suludo. Dosao da oca uhapsi i da kcerci izruci tople pozdrave od njene male jaranice.
Ah, look at all the lonely people
Ah, look at all the lonely people
Eleanor Rigby picks up the rice in the church where a wedding has been
Lives in a dream
Waits at the window, wearing the face that she keeps in a jar by the door
Who is it for?
All the lonely people
Where do they all come from ?
All the lonely people
Where do they all belong ?
Father McKenzie writing the words of a sermon that no one will hear
No one comes near.
Look at him working. Darning his socks in the night when there’s nobody there
What does he care ?
All the lonely people
Where do they all come from ?
All the lonely people
Where do they all belong ?
Eleanor Rigby died in the church and was buried along with her name
Nobody came
Father McKenzie wiping the dirt from his hands as he walks from the grave
No one was saved
All the lonely people
Where do they all come from ?
All the lonely people
Where do they all belong ?
Djaci iz Mladenovca osvojili Evropu
U konkurenciji skoro 400 ekipa sa celog kontinenta, naši đaci pobedili u vođenju virtuelne banke
Profesor Predrag Matović, Nemanja Markićević i Branko Mirković u redakciji „Politike” (Foto A. Vasiljević)
–
Nemanja Markićević i Branko Mirković, učenici četvrtog razreda Tehničke škole u Mladenovcu, ovogodišnji su pobednici evropskog takmičenja „Banke u akciji”. Takmičenje je trajalo četiri meseca, od sredine januara, kada je startovalo 396 ekipa iz 12 evropskih zemalja, a prošle subote bilo je veliko finale, u kojem su, osim našeg, učestvovali timovi iz Litvanije, Bugarske, Italije, Grčke i Slovačke. Nemanja i Branko osvojili su prvo mesto u veoma jakoj konkurenciji, sa 370 poena, što znači da su 3,7 puta uvećali poslovanje svoje virtuelne banke.
– Nagrada za osvojeno prvo mesto iznosi ukupno 300 evra, za nas dvojicu. Kako su nam objasnili – i u Evropi je kriza. Do pretprošle godine, finala su bila u Briselu, Parizu, Bukureštu, a od tada se održava onlajn. Znači, mi sedimo za kompjuterom i odigravamo poteze, odnosno donosimo bankarske odluke. Dobijamo određene vesti koje opisuju stanje na tržištu, proučavamo ih i donosimo odluke o poslovanju banke. Naša „baza” bila je naša škola u Mladenovcu. Odluke smo donosili obično ponedeljkom i petkom, i trebalo nam je u proseku po sat vremena dnevno – pričaju novopečeni bankarski šampioni, koji su posetili redakciju „Politike”.
Kako kažu, na njima je bilo da donose odluke o visini kamatnih stopa za kredite i štednju, koliko novca da ulože u marketing, istraživanja i razvoj banke.
– Startovali smo sa 100.000 dolara osnivačkog kapitala, a uspeli smo da ga dupliramo i da znatno uvećamo kreditni potencijal naše banke. Na kraju, držali smo skoro 40 odsto tržišta kredita u toj virtuelnoj zemlji. U finalu smo imali scenario države u kojoj je došlo do prevremenih izbora, zatim do promene vlasti i sistema. Usledio je nagli razvoj ekonomije i privatnog preduzetništva. Građani i male firme masovno su uzimali kredite, što je nama odgovaralo i uspeli smo da to iskoristimo za naše poslovanje – otkrivaju Nemanja i Branko.
Sve je počelo 2008, kada im je odeljenjski starešina Predrag Matović, koji im predaje elektrotehniku, predložio da učestvuju u programu „Banke u akciji”.
– Probali smo da vidimo kako je i pronašli smo sebe u tome. Iz godine u godinu, bivali smo sve uspešniji, iskusniji. Da li bismo umeli da se snađemo na poziciji menadžera prave banke, ostaje pitanje, ali je sigurno da smo veoma dobro upoznali način funkcionisanja bankarskih institucija – objašnjavaju prvaci Evrope.
Zanimljivo je da nijedan od njih sebe u budućnosti ne vidi kao bankara. Nemanja planira da upiše višu školu ili fakultet, iz oblasti internet tehnologija ili programerstva. Branko već tačno zna šta će dalje – pohađaće Policijsku akademiju, zanima ga čista kriminalistika.
Nemanja i Branko predstavili su Srbiju u najboljem svetlu, kao prva ekipa iz naše zemlje koja je osvojila ovo takmičenje.
– Osvetlali smo obraz i svojoj školi i svom gradu. Svi su nam davali podršku, a posebno naši drugovi Stefan Stamenković, David Kostić i ostali. Jednostavno, svakodnevno su bili uz nas – kažu šampioni.
Politika, 31. maj
U cemu je slicnost izmedju netom izabranog srpskog predsednika i netom postavljenog srpskog fudbalskog selektora? Obojica su uspeli da naprave pristojnu kolicinu faulova, pre nego sto su uopste prikazali kako ce to uopste igrati svoje uloge. Jer o ulogama je rec: niti je predsednik uistinu predsednik, niti je selektor uistinu selektor. Prvi je tu zato sto je biracko telo mrzelo da se po lepom danu aka po skolama i obdanistima, drugi zato sto jedna ocajna uprava pokusava da nastavi svoju misiju unistavanja srpskog reprezentativnog fudbala putem instaliranja imena, a ne dela, na trenersku klupu.
Sta novog srpskog selektora kvalifikuje da oblikuje nacionalni tim? To sto ima igracko ime, to sto nije skup kao drugi, ozbiljniji treneri i to sto ume da smrknuto pogleda.
I sav cinican humor u vezi sa pevanjem himne i uticajem te delatnosti na igru koji bi se ovde mogao prostrti ne moze da pokrije prostu cinjenicu: odsustvo umeca misljenja uvek proizvodi vece nevolje od promisljenog zla. Prostije receno, glupost je opasnija.
Potpisivanje izjave o lojajnosti u vidu sporazuma o ponasanju, jeste cista glupost. Motivacijske strategije mogu biti ovakve i onakve – Herera je svojima kuvao specijalne cajeve i u zamracenoj svlacionici igracima snazno udarao loptu u grudi, na primer – ali ako proizvode glup efekat, onda su pogresne. No, iskusan trener, po mogucstvu i uspesan, zna da se ta stvar ne postize potpisivanjem sporazuma. Srpski selektor nije ni iskusan, ni uspesan trener. On je tek neko ko ima zelju. Imao je, onomad, zelju i Dejan Savicevic, neuporedivo veci igrac, pa je i proizveo jednu veliku zvezdu. U Azerbejdzanu. Njegovo ime je Gurban Gurbanov.
No, to bese u inoj drzavi, sto bi rekao pesnik. I himna je bila drugacija. A sadasnji selektor nije je pevao. Mozda nije znao reci, mozda mu se nije dopadala. U stvari, sigurno mu se nije dopadala: da jeste, ne bi pljuvao, vredjao, dobijao crvene kartone i pustao Klajverta da popravlja statistiku. Tako je igrao za reprezentaciju, tako je zapamcen. I bas ta utakmica sa Holandijom tih sest-jedan, vrlo je indikativna, Starac Vujadin, rekao je, igramo sa trojicom pozadi. A sredisnji branic bejase sadasnji srpski selektor, ovaj sto je jednog darovitog, ali zbunjenog decaka vratio kuci zato sto mu nije cuo glas tokom sviranja himne. Na ekranu, pak, videlo se da selektor nije sasvim siguran u drugu strofu himne: sta brod, koji brod, kakve budcnosti brod, Buducnost nije u srpskoj ligi, a ni Srbija nema more, misli se selektor, da sacekam ja refren, jak sam iz refrena – Boze spasi, boze hrani.
I sakloni.
Da je, medjutim, taj simpaticni pevacki zbor uspeo da izdrzi ne primivsi gol – jer to je jedina misao koju se dalo videti na terenu, mozda bi se selektorova glupost svela samo na kaznjavanje nepevaca. Ovako, jos bolnije odzvanja praznina bezidejnosti u igri, jos vise zari glupost ideje o tri audicije za moguci tim, a protiv najjacih protivnika, jos se bolnije javlja secanje na sve nemuste recenice izgovorene u prethodnim godinama ili netom po zavrsenim utakmicama. Autoritet zasnovan na potpisu na izjavu lojalnosti srusio se pre nego sto je uspostavljen. Jer, autoritet se uspostavlja na pomocnom terenu i u svlacionici, u hotelu, u avionu, u autobusu. Na televiziji i u medijima ne uspstavlja se nista, tamo se samo potvrdjuje ili opovrgava postojanje snage licnosti.
Pevanje bez misljenja nije nista.
Gorcin Stojanovic, Pasivni ofsajd, Blic, 3. jun
The beauty of religious mania is that it has the power to explain everything. Once God (or Satan) is accepted as the first cause of everything which happens in the mortal world, nothing is left to chance… logic can be happily tossed out the window.
Stephen King
– Srpski brend – lenjost i neznanje
– Studenti brkaju ćirilicu i latinicu
– Intelektualci postali prilagodljiva i kvarljiva roba
– Nema nastavnog i naučnog kadra za više od dva dobra univerziteta
– Ovde je najgore biti uspešan, jer to ističe osrednjost drugih
– Mladi ne znaju da misle jer su ih u školi kažnjavali kad to čine
Ljubisa Rajic